Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tədriclə — bax tədricən. İnsan hər şeyə tədriclə alışır. – . . Firiduna elə gəldi ki, onu da yavaş yavaş, tədriclə çürütmək üçün <zindana> salmışlar. M. İ.. Sahibsiz uşaqları tədriclə uşaq evlərinə yığacaqdılar. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tümbülləşməy — (Şamaxı) tədriclə tükü tökülmək (quş haqqında). – Bizim toyuğ tümbülləşir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
vərbəvər — (Şahbuz, Şərur) yavaşyavaş, tədriclə. – Arı vərbəvər mumu yiyir (Şahbuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
payəbəpayə — f. z8 pillə pillə, tədricən, tədriclə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tədricən — ə. tədriclə, yavaş yavaş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ağır — sif. 1. Böyük çəkisi, vəzni olan (yüngül ziddi). Ağır yük. Ağır daş. Ağır çamadan. – Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi. M. C.. Küçələr izdihamla çalxanır; Yükü ağır bir gəminin ləngəri kimi. R. R.. // Sanballı. 2. Güclü, şiddətli, təsirli.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
anbaan — z. Getdikcə, tədriclə; dəqiqəbədəqiqə, arası kəsilmədən, fasiləsiz. Xəstənin qızdırması anbaan artır. – Boy artdıqca anbaan, divarlar qarış qarış; Palçıqdan ətir qalxdı, a dostlar, gülab kimi. S. Rüst … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
asta — z. Yavaş, yavaşca, aram ilə, üsullu, ağır. Asta qanad çalın, qafil telləri; Heyifdir, salarsız düzə, durnalar! M. P. V.. Qaranlıq düşəndə qulağını çat; Asta get, nalının səsini alçalt! S. V.. asta asta zərf Ağır ağır, yavaş yavaş, tədriclə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
astalaşdırmaq — f. Yavaşıtmaq, bir şeyin sürətini, şiddətini, hərəkətini azaltmaq (tədriclə). Addımlarını bir az astalaşdır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
az — sif. 1. Sayca çox olmayan, cüzi (çox ziddi). Az pul. Az miqdar. Az bilik. İclasa az adam gəlmişdi. // Çox sürməyən, sürəksiz, çox davam etməyən, tez qurtaran. Az ömür. Az vaxt. Az z. yaşamaq. Az z. sürmək. – Az yeyənin azarı da az olar. (Ata.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərq — is. <ər.> Şimşək. // Bədii təsvirlərdə. Bərqü baran sanma kim gördükdə ahü əşkimi. . . F.. // Parıltı. Bərq etmək – bax bərq vurmaq. Rövşən etməz yüz min günəş bərq etsə; Bu möhnətdə qaralanmış könlümü. M. V. V.. Bərq vermək – bax bərq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
